زمانی که چاه «نفتون»ی که بیست‎ویک سال بعد «مسجدسلیمان» نامیده شد در ساعت چهار و نيم بامداد 26 مه 1908 به نفت رسید، تنها دو روز تا پایان امتیاز دارسی برای اکتشاف طلای سیاه در ایران مانده بود. شرکت نفت برمه؛ پشتیبان مالی دارسی، برگه پایان کار دکل رینولدز را صادر کرد اما از بخت بلند این حفار استرالیایی، دستور توقف کار تا از آن سوی آب‎ها و کوه‎کمرهای خوزستان به پای دکل برسد، سرمهندس و همکارانش چند صد بشکه را از نخستین چاه خاورمیانه پر کرده بودند. اکنون نوبت رینولدز بود که بوی تند نفت را همراه تلگراف پیروزی روانه‎ لندن کند.

رینولدز در فوریه 1911 شرکت آنگلوپرشین را رها کرد و بدین ترتیب ناکامترین پيشگام اکتشاف نفت در خاورميانه شد؛ چه بسیار سرمهندسان پس از او به جایگاه عالی شرکت رسيدند. او در زمینه سازی ساخت پالایشگاه در آبادان نیز پیشگام بود.